Tegoroczne lato, w większości rejonów Polski, okazało się jednym z najbardziej ekstremalnych pod względem temperatury i braków w opadach atmosferycznych. Większość roślin miododajnych, jeśli kwitła w tym okresie - nektarowała słabo lub wcale.
Gatunkiem na którym deficyt wody gruntowej nie zrobił najmniejszego wrażenia, okazał się powój polny (Convolvulus arvensis). Dodatkowo był bogatym źródłem naktaru i pyłku. Obserwowałem bardzo liczne obloty, chociaż nigdzie nie zetknąłem się z informacją, że ten właśnie gatunek stanowi jakikolwiek pożytek – będąc jednocześnie tak atrakcyjnym dla pszczół.
Jest to powszechnie występujący chwast łąk, pól uprawnych, nieużytków, miedz. Bardzo uciążliwy i trudny w zwalczaniu. Kwitnie od końca V do IX. Kwiat średnicy 2-3 cm, w kształcie kielicha, barwy białej, różowej. Najliczniej wytwarza kwiaty w VIII, przy tym wydziela silną, przyjemną woń migdałów. Wywarza korzenie sięgające 2-4 m głębokości i to jest przyczyna, która determinuje jego wytrzymałość na suszę.
Bardzo podobny i często mylony z powojem polnym (z tej samej rodziny powojowatych) jest również licznie występujący kielisznik zaroślowy (Calystegia sepium ). Roślina wspina się wijącym pędami na wysokość 2-3 m, posiada podobnej budowy kwiaty, jednak są one 2-3 krotnie większe. Zapylane są one przez motyle nocne. Oblotu pszczół nigdy nie zauważyłem.
Odnoszę wrażenie, że w czasach w których coraz częściej zmagać się będziemy z ekstremalnymi warunkami (susza), warto zwrócić uwagę na rośliny, które dla nas - a właściwie dla naszych podopiecznych - stanowić mogą stabilną bazę pokarmową w tym okresie wegetacji, nie zależnie od okresowego deficytu wody gruntowej.
Zdjęcia kielisznika zaroślowego (z powodu braku miejsca) umieszczę w galerii.
Załączone pliki
-
Powój_polny_1.JPG 97,77 KB
0 Ilość pobrań
-
Powój_polny_2.JPG 102,66 KB
0 Ilość pobrań
-
Powój_polny_3.JPG 101,13 KB
0 Ilość pobrań
-
Powój_polny_4.JPG 91,12 KB
0 Ilość pobrań
-
Powój_polny_5.JPG 98,71 KB
0 Ilość pobrań
Do góry
