Vademecum rozmnażania drzew i krzewów miododajnych.

[Quidam]

Zgodnie z sugestiami, przedstawiam krótki zarys tematu z zakresu rozmnażania roślin. Bardzo trudno jest w sposób skondensowany i czytelny przedstawić wiedzę z tego rozległego działu. Spotkać możemy gatunki roślin, dla których musimy zastosować dedykowany sposób postępowania - chcąc je rozmnożyć. Na szczęście dla przeważającej większości gatunków, wiedza jaką przedstawiłem jest uniwersalna. Starałem się w niniejszym opracowaniu zwrócić uwagę Czytelników na najistotniejsze czynniki, mogące przydać się pszczelarzom, którzy chcą nasadzeniami wzbogacać swoją bazę pożytkową wokół pasiek. Stąd też obszerne opisy w odniesieniu do najłatwiejszych metod rozmnażania.

 

Vademecum rozmnażania drzew i krzewów miododajnych.

Istnieją dwa podstawowe sposoby rozmnażania roślin (pomijam kulturę hodowli tkanek in vitro) :

1. generatywna – wysiew nasion,

2. wegetatywna :

   a) ukorzenianie pędów,

   b) dzielenie karp, wykopywanie odrostów korzeniowych,

   c) szczepienie.

1. Metoda generatywna – podstawowa, nie wymagająca szczególnej wiedzy (przy założeniu , że zrozumiemy podstawy). Siew nasion przeprowadzać możemy od wczesnej jesieni przez zimę do późnej wiosny. Z siewem jesiennym należy się powstrzymać do pierwszych spodziewanych przymrozków. Nasiona wysiane zbyt wcześnie np. w namiocie foliowym, mogą skiełkować jeszcze przed nastaniem zimy (mrozów), a wówczas siewki nie mają szans na przezimowanie.

Podłoże do wysiewu musi cechować się przepuszczalnością – najczęściej to mieszanina torfu z piaskiem (najlepiej płukanym) w stosunku 1:1 lub 1:2. Unikać należy substratów bardzo żyznych czy kompostu, ze względu na fakt, że mogą być nośnikami przetrwalników grzybów chorobotwórczych. Najlepiej jeśli podłoże w które siejemy, było jałowe pod tym względem.

Można siać wprost do gruntu w przygotowane uprzednio, odchwaszczone, dobrze spulchnione podłoże. Niestety w tym wariancie liczyć się trzeba ze znacznymi stratami, spowodowanymi przez gryzonie. Poza tym siewki, które skiełkują wczesną wiosna są narażone na częste, późne przymrozki.

Dlatego najrozsądniej siać w warunkach kontrolowanych (namiot foliowy, szklarnia, inspekt), gdzie możemy kiełkujące nasiona, młode rośliny lepiej pielęgnować (najbardziej optymalna metoda).

Można nasiona zaprawiać zaprawami nasiennym, chroniącymi przed chorobami grzybowymi, ale takie zaprawy wpływają na spowolnienie procesu kiełkowania.

Sieję rośliny od ponad 35 lat i od dawna nie stosuję już zapraw nasiennych. Wystarczy mi, że torf i piasek płukany wolny jest od patogenów ze świata grzybów (zgorzele siewek).

Siejąc do kuwet lub skrzynek drewnianych (unikać ze względu na pleśnienie materiału) liczyć się trzeba z tym, że taki materiał (głównie drzewa) powinien być przepikowany lub wysadzony do doniczek - gruntu jeszcze w tym samym roku.

Więc albo pikujemy kiełkujące nasiona w fazie liścieni lub pierwszych liści młodocianych do donic, lub czekamy do jesieni, wówczas siewki - które osiągnęły pożądane rozmiary - wysadzamy na miejsca stałe. Te słabsze można podhodować przez następne lata w donicach.

Zbiór nasion przeprowadzamy zazwyczaj przed osiągnięciem przez nie pełnej dojrzałości (kolor zmienia się z barwy zielonej na brązowawo-szarą), zrywając je z drzewa czy krzewu.

Tak zebrane nasiona po lekkim podsuszeniu, możemy przechowywać w szczelnych pojemnikach w lodówce (bez konieczności zamrażania) lub wysiać bezpośrednio do gruntu. Można zbierać również nasiona w pełni dojrzałe (suche i brązowe), ale tak wysiane przelegują w ziemi i kiełkują dopiero na drugą wiosnę od wysiewu (najczęściej - choć nie dotyczy to wszystkich gatunków).

Stratyfikacja nasion przeprowadzana jest głównie z dwóch powodów.

Część nasion różnych gatunków dojrzewa posprzętnie (zarodek nie jest w pełni rozwinięty i wymaga czasu do osiągnięcia pełnego rozwoju), lub przechowuje się duże partie w warunkach kontrolowanej temperatury i wilgotności przez wiele lat, gromadząc zapasy na lata nieurodzaju.

Z mojej praktyki - zebrane nasiona po wstępnym oczyszczeniu i podsuszeniu, przechowuję w lodówce (skrzynka na warzywa) do czasu wysiewu - a ma to miejsce zazwyczaj w X-XI. Wg mnie, najlepszą stratyfikację przeprowadza natura. Nasiona klonów odskrzydlam (wyłamuje lub odcinam aparat lotny) w ten sposób oszczędzam miejsce w kuwetach przy wysiewie. To samo wykonuje wysiewając nasiona lip. Obrywam podsadkę z szypułkami, a sieje wyłącznie kuliste orzeszki.

Wysiane nasiona przykrywam siatką zabezpieczającą je przed gryzoniami.

Sieję pojedynczo w otwory wykonane ostrym narzędziem (nasiona duże lub cenne). Nasiona drobne wysiewam rzutowo lub w rowki, przykrywając je warstwą płukanego piasku. Po tej czynności kuwetę podlewam i wstawiam do namiotu foliowego.

Przyjmuje się, że grubość przykrycia nasion powinna osiągać 1-2 grubości samego nasiona (czyli nasiono o średnicy 1 cm przykrywam 1-2 cm podłoża). Nasiona bardzo drobne (brzoza czy większość bylin) wciskam w podłoże za pomocą dociętej szyby lub sklejki, zamgławiam drobnokroplistym zraszaczem, i co pewien czas pilnuję aby wierzchnia warstwa gleby nadmiernie nie przesychała.

Można również rozłożyć na tak wysianymi nasionami kawałek foli lub szyby, ale zdarza się, że takie podłoże masowo opanowują glony, mchy lub porostnica wielokształtna. Można posypać takie miejsca sproszkowanym węglem drzewnym lub kupić środek Mogeton 25WP - na mchy i uciążliwą porostnicę.

Jeśli ktoś nie ma możliwości wysiewu jesiennego, może oczywiście przechowywać nasiona w lodówce przez okres zimy (bez jakiegokolwiek uszczerbku w zdolności kiełkowania). Pamiętać należy, aby co pewien czas zajrzeć do nich i sprawdzić czy nie dochodzi - w wyniku słabego podsuszenia - do procesu pleśnienia nasion (dość częste zjawisko). Wiosną - przed wysiewem - takie nasiona warto jest namoczyć w wodzie przez dobę, odsączyć z nadmiaru wody, lekko podsuszyć i natychmiast wysiać.

Z podsuszaniem wstępnym, trzeba mieć trochę wyczucia. Nie można ich suszyć na słońcu czy kaloryferze. Wykorzystuje do tego miejsca zacienione, z lekkim przewiewem. Nawet nasiona zebrane w prawidłowej fazie dojrzałości (wspomniane przejście z barwy zielonej w brązowawą), nadmiernie przesuszone – tracą zdolność kiełkowania na wiosnę przyszłego roku i przelegują.

Nasiona z mięsistych owoców (wiśnie, śliwy itp.) należy wydobyć ręcznie lub poddać krótkiemu procesowi fermentacji, pestki opłukać z resztek owocni, lekko podsuszyć i wysiać lub przechować. Takie nasiona należy częściej przeglądać, ze względu na to, że na pozostałościach z miąższu owocni, dość łatwo rozwijają się grzyby pleśniowe.

Nasiona klonów, lip, grabów czy jesionu można zbierać „na zielono” czyli przed osiągnięciem pełnej dojrzałości (VII-VIII). Takie nasiona zbieramy ręcznie z drzewa i natychmiast, bez podsuszania - po wstępnym oczyszczeniu - wysiewamy. Ten sposób postępowania daje nam prawie 100% wschody na wiosnę przyszłego roku. Niestety w tym wariancie, trzeba wykazywać się intuicją, aby nie zbierać nasion zbyt wcześnie, z niewykształconym zarodkiem.

Gdybyśmy zebrali nasiona lipy, graba czy klona w pełni dojrzałe (np. w listopadzie), przechowali w lodówce i wysiali wiosną, wówczas niewielki odsetek nasion (optymistycznie 25%) wzejdzie w roku wysiewu. Reszta powinna wzejść na wiosnę drugiego roku (czasami w trzecim roku).

Wskazane jest aby opisywać zebrane nasiona – pamięć jest zawodna, a w ten prosty sposób unikniemy problemów.

Siejąc nasiona uzyskujemy potomstwo o cechach rodziców. Rzadko zdarza się, aby potomstwu przekazywane były cechy odmiany (np. wielkość kwiatów czy obfitość kwitnienia). Osobniki o cechach nas interesujących, możemy rozmnażać tylko z zastosowaniem metody wegetatywnej (ukorzenianie – szczepienie).

 

2. Metoda wegetatywna :

a) ukorzenianie pędów – najbardziej rozpowszechniona metoda rozmnażania roślin z grup bylin, krzewów i niektórych gatunków/odmian drzew.

Wykorzystujemy w tej metodzie naturalny proces wytwarzania korzeni z tkanki twórczej (miazgi). W wyniku procesów twórczych, z tkanki przyrannej tworzy się kallus, a z niego korzenie. Aby ten proces przyspieszyć, stosuje się syntetyczne/naturalne hormony roślinne – auksyny (regulatory wzrostu roślin): kwas indolilo-3-octowy (IAA) ,kwas indolilo-3-masłowy (IBA), kwas naftylo-1-octowy (NAA) oraz kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy (2,4-D). Sprawę komplikuje fakt, że niektóre gatunki roślin ukorzeniają się lepiej przy zastosowaniu konkretnego kwasu. Można zastosować uniwersalny ukorzeniacz. Jest to mieszanina talku z dedykowanym kwasem w odpowiednim stężeniu (słabszym - jeśli ukorzeniamy sadzonki zielne i mocniejszym - jeśli ukorzeniamy sadzonki zdrewniałe). Na rynku dostępne są ukorzeniacze do roślin, a właściwie ich substytuty. W Polsce jest zakaz używania auksyn w ukorzeniaczach. Dlatego wykorzystuję dostępny w sprzedaży holenderski Rhizopon AA 0,5% -1%, dający mi 100% skuteczność.

- ukorzenianie pędów zdrewniałych; pędy z 2-5 pąkami ścinamy w okresie spoczynku roślin (wczesna zima). Pamiętać należy o tym, że ścinane pędy wiążemy w pęczki mając na uwadze ich geotropizm - czyli wierzchołek pączków na pędzie musi być skierowane do góry. Związane w pęczki pędy, wkładamy do lekko zwilżonego torfu i przechowujemy w piwnicy lub w workach foliowych w lodówce, pamiętając aby co pewien czas, lekko opryskać pędy wodą - by nie dopuścić do ich przesuszenia. Podłoże do ukorzeniania to torf lub mieszanina torfu z piaskiem, musi być przepuszczalne. Najrozsądniej jest ukorzeniać pędy w wielodoniczkach lub małych doniczkach, choć można zastosować kuwety wypełnione substratem. Wczesną wiosną (II-III) przygotowane wiązki pędów wyciągamy, ok.1 cm pod dolnym pączkiem (lub parą pączków) ścinamy pęd ukośnie ostrym nożem (krótkim cięciem), tak ściętą dolną część pędu zanurzamy w ukorzeniaczu, nadmiar talku otrzepujemy i wsadzamy we wcześniej przygotowany otwór w podłożu. Delikatnie wsuwamy (aby nie zetrzeć cienkiej warstwy ukorzeniacza) i lekko ugniatamy podłoże. Nad górnym pączkiem cięcie robimy ostrym nożem lub sekatorem, prostopadle, również w odległości ok.1 cm. Spryskujemy delikatnie wodą lub wodą z dodatkiem środka grzybobójczego na szarą pleśń. Przykrywamy folią i ustawiamy w miejscu nie narażonym na bezpośrednie działanie promieni słonecznych (półcienistym).

Ważne jest aby w okresie ukorzeniania, co może trwać nawet kilka tygodni, stale utrzymać wilgotność powietrza bliską 100% i wysoką (w okolicach 20°) temperaturę.

Można również ukorzeniane pędy w doniczce, przykryć ściętą butelka PET (bezbarwną), ustawioną dnem do góry.

Można – choć nie jest to konieczny warunek – naciąć bardzo płytko końcówką noża pęd wzdłuż po obu stronach, na odległość - na jaką zanurzymy go w ukorzeniaczu. Zwiększamy tym zabiegiem szanse na wytworzenie większej ilości korzeni. Ja do tego celu używam zwykłego noża do tapet z wymiennymi ostrzami.

Niestety większość drzew nas pszczelarzy interesujących, rozmnaża się głównie przez szczepienie lub wysiew nasion. Czasami z pozytywnym skutkiem uda się ukorzenić lipę czy robinię (akację). Ale okazy takie rosną słabiej i słabiej kwitną. Wyjątkiem jest tutaj wierzba, którą powinno się rozmnażać wyłącznie tą metodą.

- ukorzenianie pędów zielnych; w tej metodzie pędy są w pełnej fazie wzrostu (od V do VII). Wybieramy pędy, które przynajmniej w połowie noszą już cechę drewnienia (dojrzałości) – barwa zielona przechodzi w szarobrązową. Usuwamy wierzchołkową, niezdrewniałą (wiotką) część zostawiając 2-5 liści (2-5 pączków). Możemy skrócić liście o połowę używając nożyczek (szczególnie w przypadku roślin o dużej blaszce liściowej). Pozyskiwanie zrazów w tej metodzie należy przeprowadzać w godzinach porannych lub w chłodniejsze dni, nie narażając pędów na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Natychmiast (unikać dłuższego przechowywania) ukorzeniamy i wykonujemy czynności jak wyżej opisane. Dodatkowo usuwamy dolny liść nad wykształconym pączkiem, wsuwając przycięty pęd w ukorzeniacz. Ważne - aby zwracać uwagę na wilgotność powietrza i podłoża w okresie ukorzeniania. Pęd (z liśćmi) musi mieć dostęp do wody – nie można go przelać ani zasuszyć. Dobrze jest też, aby przynajmniej na tydzień-dwa, umieścić je w miejscu cienisty, stopniowo dozując ilość światła. Pędy należy bezwarunkowo opryskać środkiem grzybobójczym na szarą pleśń. Ukorzenianie następuje w tej metodzie bardzo szybko i już po kilku dniach może pojawić się najpierw kallus (tkanka przyranna w miejscu cięcia), a później korzenie. Rośliny ukorzenione przesadzamy na miejsce stałe lub do donic dopiero jesienią.

b) dzielenie karp, wykopywanie odrostów korzeniowych; metoda nie wymaga chyba wskazówek. Zawsze dzielimy karpy czy odcinamy ukorzenione odrosty w okresie pełnego spoczynku roślin – czyli późna jesień (po opadnięciu liści) lub późna zima-wczesna wiosna, przed ruszeniem wegetacji.

c) szczepienie; nie będę przy tej metodzie wnikał w szczegóły, ponieważ zawiera zbyt wiele niuansów. Skupię się tylko na ogólnych założeniach, reszta jest dostępna w formie książek czy w wirtualnym świecie. Już pisałem, że nauczyć się szczepić nie jest trudno, cały sukces polega na utrzymaniu optymalnych warunków w okresie zrastania się komponentów – podkładka+zraz.

Zasada główna - szczepimy rośliny aby uzyskać potomstwo ze 100% cechami rośliny rodzicielskiej (podobnie jak w przypadku ukorzeniania pędów). Podkładkami na których przeprowadzamy szczepienie, muszą być gatunki zgodne ze zrazem (sztobrem) – czyli klon zwyczajny szczepimy na klonie zwyczajnym, buk na buku, świerk na świerku, modrzew na modrzewiu itd.

Metod szczepienia jest mnóstwo, szczepimy głównie pod koniec zimy (w tunelu foliowym, szklarni) lub wczesną wiosną w gruncie. Możemy jeszcze szczepić – okulizować rośliny późnym latem. W tej metodzie wykorzystujemy nie cały odcinek pędu, a wyłącznie wycięty pąk z tarczką miazgi.

W wielkim skrócie – gatunki liściaste szczepimy przez stosowanie (ukośnie ścięte pędy), gatunki iglaste na przystawkę boczną. Pędy do szczepień muszą znajdować się w pełnym spoczynku (ścinane zimą), natomiast soki w podkładce muszą już krążyć (podkładka musi być już we wczesnej fazie rozwoju).

 

Na zakończenie, powtórzę zdanie, które jest moją sentencją tej pięknej pasji;

Zdrowa pszczoła « » bogata flora - Sana apis « » dives flora

[Robi_Robson]

Super .
Jestem pewny , że wielu z nas będzie z Twoich porad korzystało .
Na czym skorzystamy wszyscy , bo wiadomo ... drzew nigdy za wiele

[Paweł]

Super! Dziękujemy

[Quidam]

Nie ma sprawy, cała przyjemność po mojej stronie.

Cieszy mnie myśl, że mogłem pomóc Prawdziwym Pszczelarzom.

Robi_Robson napisał:

..." Na czym skorzystamy wszyscy "... głównie powinno zależeć Nam na pszczołach, bo obserwując tegoroczną aurę - upalne lato, długa jesień, brak opadów -  z pewnością nie mają lekko.

[manio]

Dodam jeszcze najprostszą metodę , nie wymagającą żadnych narzędzi czy cudownych chemikaliów. To metoda rozmnażania przez odkłady , jedyną wadą jest że trzeba dysponować rozmnażaną rośliną lub mieć zgodę jej właściciela na czasowe zajęcie   . Metod jest kilka , zawsze można dostosować do konkretnej rośliny . Często jest to jedyna skuteczna metoda rozmnażania , poczytajcie artykuł z linku bo ładnie napisany i z obrazkami

https://poradnikogrodniczy.pl/odklady.php

[Quidam]

Manio napisał...”Dodam jeszcze najprostszą metodę , nie wymagającą żadnych narzędzi czy cudownych chemikaliów. To metoda rozmnażania przez odkłady”... nie mogę w pełni zgodzić się z tym stwierdzeniem. Wbrew pozorom nie jest prosta. Potrzebne są rośliny mateczne wysadzone o odpowiedniej rozstawie. Ziemia wokół krzewu musi być utrzymywana w wysokiej kulturze - odchwaszczona a pędy, które rozmnażamy ta metodą podlewane w okresie suszy. Zaliczana jest do metod chałupniczych. Nie znam szkółek, które stosują tę metodę. Można rozmnażać w ten sposób tylko niektóre gatunki roślin (najczęściej pnącza). Owe „cudowne chemikalia” (jak piszesz) to naturalne hormony występujące w roślinie, a jedynie otrzymywane drogą syntezy w zakładach chemicznych. Najczęściej stosowany w ukorzeniaczach jest IAA i IBA.

Zresztą mogłem namieszać w głowach czytających ten tekst, umieszczając wszystkie metody, opisać jeszcze rozmnażanie przez sadzonki korzeniowe, liściowe czy pąkowe, ale mogą być one zastosowane w odniesieniu do bardzo wąskiej grupy roślin, które można rozmnażać w ten sposób. W metodzie odkładów istnieje jeszcze np. odkład powietrzny. Znam kilku którzy jej próbowali - ale nie znam nikogo, komu się udała (metoda z cyklu pieśń a praktyczność) pochodzi z czasów, kiedy nie znano hormonów roślin.

Dlatego też w swoim opracowaniu, skupiłem się wyłącznie na najbardziej praktycznych metodach rozmnażania, które może zastosować pszczelarz nie posiadający szczegółowej wiedzy z tej dziedziny. Ładnych obrazków nie umieściłem, „zmuszając” czytelników do uruchomienia wyobraźni. Tytuł "Vademecum" sugeruje, że umieszczone będą w nim wskazówki dotyczące praktycznego zastosowania - a nie cała teoria.

Manio napisał...”Często jest to jedyna skuteczna metoda rozmnażania”... - nie do końca jest to prawdą. Wszystko lub prawie wszystko, można rozmnożyć za pomocą ukorzeniania. Kwestią jest tylko dobranie odpowiedniego hormonu w odpowiednim stężeniu. Rośliny rozmnażane przez odkłady, najczęściej możemy pozyskiwać dopiero po roku, a w przypadku kilku gatunków dopiero po dwóch latach od momentu zastosowania tej metody.

Pominąłem w opisie prężnie rozwijającą się hodowlę tkanek in vitro. To przyszłość rozmnażania roślin na masową skalę, Bo z kawałka tkanki, jesteśmy w stanie otrzymać tysiące roślin potomnych. Ma też ona swoje wady. np. odmiany lilaków rozmnażane tą metodą, tracą cechy rośliny matecznej (z autopsji).

[manio]

3 godziny temu, Quidam napisał:

Nie znam szkółek, które stosują tę metodę.

Ja żadnych szkółek nie znam Chyba nie chcesz żebyśmy robili konkurencję zawodowym szkółkom ? Pisałem o tym ,że potrzebna jest roślina mateczna , a odkłady powietrzne robiłem wielokrotnie , trzeba tylko pamiętać o zasilaniu "opatrunku" wodą ze strzykawki bo bez wody nie ma życia i nic się nie uda. Można też postawić doniczkę i w niej ukorzeniać gałązkę rozmnażanej rośliny - w "kulturalnej" ziemi. Robię oczywiście sadzonki ze sztobrów i to bez hormonów , układam przy nich linię zraszającą i samo się robi. Nie zamierzałem robić burzy , czy kwestionować propagowanych przez Ciebie metod, ale odkłady to doskonała metoda dla amatora , a to chyba nie forum szkółkarskie ?

pozdrawiam

niehormonalny amator manio

[Michał]

 

[Quidam]

54 minuty temu, manio napisał:

Ja żadnych szkółek nie znam Chyba nie chcesz żebyśmy robili konkurencję zawodowym szkółkom ?

Gdyby było jak napisałeś, umieściłbym jedno zdanie - Nie warto bawić się rozmnażanie roślin i lepiej zostawić to szkółkom roślin ozdobnych. Skoro umieściłem w miarę szczegółowe opisy - to twoja sugestia jest nietrafiona.

 

55 minut temu, manio napisał:

Pisałem o tym ,że potrzebna jest roślina mateczna , a odkłady powietrzne robiłem wielokrotnie , trzeba tylko pamiętać o zasilaniu "opatrunku" wodą ze strzykawki bo bez wody nie ma życia i nic się nie uda. Można też postawić doniczkę i w niej ukorzeniać gałązkę rozmnażanej rośliny - w "kulturalnej" ziemi. Robię oczywiście sadzonki ze sztobrów i to bez hormonów , układam przy nich linię zraszającą i samo się robi. Nie zamierzałem robić burzy , czy kwestionować propagowanych przez Ciebie metod, ale odkłady to doskonała metoda dla amatora

Można bawić się; najważniejsza rzecz w tym wszystkim - to aby zabawa dostarczała zainteresowanemu przyjemności.

[Robi_Robson]

W dniu 5.11.2019 o 21:14, manio napisał:

 poczytajcie artykuł z linku bo ładnie napisany i z obrazkami

https://poradnikogrodniczy.pl/odklady.php

Do działu o produkcji sadzonek tui (żywotników) na żywopłoty dodam jedną dodatkową wskazówkę .
Jeśli zależy komuś na formach kolumnowych , to sadzonki najlepiej pobierać z wierzchołków .

Z bocznych rozgałęzień wyrosną rośliny , które będą bardziej rosły wszerz niż wzwyż .

[Quidam]

Uwierz mi Robercie, nie jest to zabieg konieczny w odniesieniu do popularnych tuji i nie tylko. Są gatunki - głównie drzewiaste - u których występuje silnie zaznaczona dominacja apikalna, czyli tłumacząc na język zrozumiały – ukorzenione/zaszczepione sadzonki/zrazy z bocznych gałęzi, rosną przez pewien czas krzaczasto – jak typowa gałąź. Prowadząc taki pęd przy paliku, „zmuszamy” roślinę do prawidłowego wzrostu. Po kilku sezonach tak prowadzona, wytworzy normalny pęd główny i przypominać będzie sylwetką roślinę mateczną.

Możesz z powodzeniem (przy wymienionym żywotniku w odmianie kolumnowej np. popularny 'Smaragd' ) pozyskiwać zrazy (sztobry) nawet z bocznych pędów. Sadzonka przez pierwszy rok uprawy będzie co prawda wyglądała nieciekawie, ale zapewniam Cię, że w następnym roku, wytworzy typową dla odmiany formę. To o czym wspomniałeś - to ideał do osiągnięcia od razu sadzonki o prawidłowym wyglądzie.

Wrócę jeszcze na chwilę do tematu jaki zamieściłem, aby doprecyzować popularną metodę ukorzeniania sadzonek. Pisałem w nim o zastosowaniu ukorzeniaczy w tym zabiegu.

Stosowanie stymulatorów ukorzeniania, nie jest zabiegiem koniecznym do uzyskania zamierzonego efektu. Można w ten sposób rozmnażać np. wierzby czy ligustra. W przypadku np. tawuł, irg czy śnieguliczki zbieg ten również nie musi być stosowany. Jednak w takim przypadku, proces kalusowania tkanki przyrannej i w efekcie pojawienie się korzeni znacząco się wydłuża. Zrazy (sztobry) roślin nie traktowane ukorzeniaczem, potrafią wytworzyć w pierwszym roku tylko kallus lub małą wiązkę korzeni przybyszowych. Stosowanie stymulatorów zawsze i to w znaczącym procencie przyspiesza ten proces, dając nam tym samym, pełnowartościowy materiał do rozsady, jeszcze w tym samym roku w którym je zastosowaliśmy.

Jeśli ktoś ma możliwości podgrzewania podłoża z ukorzeniającymi się sadzonkami (np. stosując kable grzewcze do terrariów), może całkowicie zrezygnować ze stosowania ukorzeniaczy – przynajmniej w odniesieniu do popularnych gatunków.

[Robi_Robson]

W dniu 7.11.2019 o 08:55, Quidam napisał:

Uwierz mi Robercie, nie jest to zabieg konieczny w odniesieniu do popularnych tuji i nie tylko. Są gatunki - głównie drzewiaste - u których występuje silnie zaznaczona dominacja apikalna, czyli tłumacząc na język zrozumiały – ukorzenione/zaszczepione sadzonki/zrazy z bocznych gałęzi, rosną przez pewien czas krzaczasto – jak typowa gałąź. Prowadząc taki pęd przy paliku, „zmuszamy” roślinę do prawidłowego wzrostu. Po kilku sezonach tak prowadzona, wytworzy normalny pęd główny i przypominać będzie sylwetką roślinę mateczną.

Możesz z powodzeniem (przy wymienionym żywotniku w odmianie kolumnowej np. popularny 'Smaragd' ) pozyskiwać zrazy (sztobry) nawet z bocznych pędów. Sadzonka przez pierwszy rok uprawy będzie co prawda wyglądała nieciekawie, ale zapewniam Cię, że w następnym roku, wytworzy typową dla odmiany formę. To o czym wspomniałeś - to ideał do osiągnięcia od razu sadzonki o prawidłowym wyglądzie.

Spoglądałem jakiś czas temu na żywopłot z tui w sąsiedztwie i wszystkie krzaczki (wtedy jeszcze około 30-50cm) wyglądały jak duże wachlarze .
To były ewidentnie sadzonki z pędów bocznych
Nie wyglądało to tak pięknie , jak żywotniki kolumnowe .
Być może rzeczywiście z wiekiem wyciągną się ku słońcu

W dniu 7.11.2019 o 08:55, Quidam napisał:

Jeśli ktoś ma możliwości podgrzewania podłoża z ukorzeniającymi się sadzonkami (np. stosując kable grzewcze do terrariów), może całkowicie zrezygnować ze stosowania ukorzeniaczy – przynajmniej w odniesieniu do popularnych gatunków.

A ta ciekawostka , to zupełna nowość dla mnie

[Robi_Robson]

Na krzewie amorfy (indygowca) przez całą zimę wiszą liczne strączki zawierające nasionka .
Chyba trochę ich wykorzystam do produkcji sadzonek .
Mam do Sławka pytanie natury technicznej , bo opinie internetowe bywają bardzo rozbieżne ...
Czy nasiona stratyfikuje się na gorąco tak jak np grochodrzew , czy wystarczy zimna stratyfikacja na krzewie ?
Czy nasiona wydłubywać , czy siać razem ze strączkami ?
Siew na rozsadniku , czy od razu w paletodoniczkach ?
No i najważniejsze ... Czy można siać wiosną (zimą)  , czy lepiej czekać do kolejnej jesieni ?
Z góry dziękuję

[manio]

a nie prościej i efektywniej posadzić sztobry ? Rosną lepiej niż wierzba.

[Quidam]

To prawda. Sadzonki zdrewniałe możesz pozyskać teraz. Najłatwiej uzyskiwać młode rośliny tym sposobem. Ukorzeniają się bez problemu, nawet bez zastosowania stymulatorów i to zarówno w gruncie jak i w namiocie.

Siać też można. Mam obawy, że o tej porze część wartościowych nasion jest już poza strąkiem. Możesz siać całe owocostany ze strąkami. Nasiona łatwo kiełkują. Niczym je nie traktujesz. Wisząc na krzewie przeszły stratyfikację.

[Robi_Robson]

3 godziny temu, Quidam napisał:

Wisząc na krzewie przeszły stratyfikację.

Tak myślałem .

Nasion jest ful . Strąki wszystkie zamknięte .
One są z tych nie pękających .

Sztobrów nie ma z czego pozyskiwać .
Cały krzew , to zaledwie 3 witki

[harcerz1020]

W dniu 6.11.2019 o 21:38, Quidam napisał:

Panowie spokojnie.

Nurtuje mnie pytanie - piszę całkiem szczerze - ilu z Użytkowników tego forum próbuje cokolwiek rozmnażać we własnym zakresie.?

Bo odnoszę wrażenie, że dotyczy to głównie właścicieli pasiek hobbystycznych - choć mogę się oczywiście mylić ?

 

Zapytam. W październiku pod koniec m-ca zakupiłem trochę nostrzyka i dodatkowo otrzymałem nasiona amorfy. Z godnie z zaleceniem wysiałem początek kwietnia następnego roku bezpośrednio do gruntu (dobrze żyznego)  Wschody były super. Na jesieni przesadziłem na stale miejsce i w tym roku już kwitły. Pozostałe nasiona z ub.r. posiałem w tym roku na wiosnę i żadna roślinka nie wzeszła. Przechowywałem w słoiku z suchym piaskiem (jak pierwszej zimy) na strychu budynku gospodarczego. Czy może być tak, że w drugim roku nie miały siły kiełkowania? chyba z amorfą tak jest. Obecnie posiałem w grudniu  a cześć planuje na wiosnę.

[harcerz1020]

W dniu 6.11.2019 o 09:49, Quidam napisał:

Gdyby było jak napisałeś, umieściłbym jedno zdanie - Nie warto bawić się rozmnażanie roślin i lepiej zostawić to szkółkom roślin ozdobnych. Skoro umieściłem w miarę szczegółowe opisy - to twoja sugestia jest nietrafiona.

 

Można bawić się; najważniejsza rzecz w tym wszystkim - to aby zabawa dostarczała zainteresowanemu przyjemności.

Będąc wiele lat temu na kontrakcie w tropikach, pewien pracownik złapał skorpina i tarantule,  włożył do wanny i drażnił żeby stoczyły walkę. Aż któreś go ugryzło. Poleciał do lekarza na kampie i opowiedział co było przyczyną. Lekarz odpowiedział, mogłeś pobawić się małym to byś miał dwie korzyści.   

[Quidam]

9 godzin temu, harcerz1020 napisał:

Przechowywałem w słoiku z suchym piaskiem (jak pierwszej zimy) na strychu budynku gospodarczego.

 

Drobne - i nie tylko - nasiona najbezpieczniej przechowywać w lodówce (niskie temp.), przesuszone szybko tracą zdolność kiełkowania (choć nie jest to regułą).

 

9 godzin temu, harcerz1020 napisał:

Czy może być tak, że w drugim roku nie miały siły kiełkowania?

Tak.

[BOROWY]

Ja bendę próbował sadzić żywopłot w tym roku.

 

Macie jakieś pomysły jak to zrobić szybko, tanio i dobrze?

Chodzi o jakieś 600 metrów, więc sporo.

Będzie to się działo na podkarpaciu, nie wiem co to za gleba tu jest ale coś koło glin, iłów, coś takiego.

Bardzo dobrze trzyma wode.

 

Pozdrawiam.

[Quidam]

Zależy co masz na myśli pisząc żywopłot.

Domyślam się, że chciałbyś wysadzić szpaler roślin pożytkowych.

Jeśli ma to być szybko, tanio i dobrze - to jedynie wariant posadzenia zrazów (sztobrów) 3-5 pąkowych wierzby spełni te kryteria...

[BOROWY]

Żywopłot - coś co za kilka lat będzie nie do przejścia.

Planuje gęstą wysoką siatke leśną i żywopłot po zewnętrznej.

Wierzba mi tak nie zakrzaczy (chyba?).

 

Przeraża mnie ilość sadzonek/sztobrów żeby to obsadzić.

[Quidam]

Zacznę od końca - 600 lub 300 zrazów wierzby (rozstaw 1 lub 2 m) to 2-3 godziny roboty.

Jeśli coś sadzisz po zewnętrznej stronie siatki, to będą sarny i zające miały darmową stołówkę (ale przynajmniej rośliny się rozkrzewią bez strzyżenia)

Jeśli chciałbyś coś bardziej szlachetnego to już trudno będzie połączyć szybko/tanio/dobrze...

Szlachetne gatunki sadziłbym jednak po wewnętrznej stronie siatki.

[harcerz1020]

4 godziny temu, BOROWY napisał:

Żywopłot - coś co za kilka lat będzie nie do przejścia.

Planuje gęstą wysoką siatke leśną i żywopłot po zewnętrznej.

Wierzba mi tak nie zakrzaczy (chyba?).

 

Przeraża mnie ilość sadzonek/sztobrów żeby to obsadzić.

To zależy jaki chcesz ten żywopłot, wysoki, czy raczej niski 2-3m, szeroki czy węższy. Jeżeli wysokość żywopłotu nie ma znaczenia to wierzba może tak. Ja posadziłem trochę na jesieni irgi błyszczącej po 1 zł. sadzonka. Można później nie przycinać to będzie wyższy żywopłot. Na pewno tanio to posiałbym na rozsadniku amorfy, u mnie koniec lipca były wys. ponad 1,2m przyciąłem i jeszcze do jesieni się rozkrzewiła. Na drugi rok zakwitnie. Rozrasta się od korzenia. Ale jak ma być mocno zwarty to może irga.? Ale co byś nie posadził a zapewne szczególnie wierzba w tych nie naturalnych warunkach pogodowych potrzebuje w pierwszych latach podlewania. 

 

 

 

[harcerz1020]

W połowie maja posadziłem 10 szt. Ewodi na rozsadniku i 10 szt. w doniczki, takie wybrakowane nie handlowe. Te w gruncie wyrosły na ponad 2m a w donicach do 1m. Na zimę wykopałem i trzymam w gospodarczym a zimy nie ma. Na wiosnę posiałem z nasion 3 gatunki ewodi ale zerowy efekt. Chyba za mały był drenaż w pojemniku i przemoczyłem.

Nie udało mi się rozmnożyć wiosną kocimiętki nagiej na różne sposoby,  nasiona pobrane w październiku i zimowały w chłodnym miejscu. Również tymianku jeden posiany w grudniu i następny wiosną.